antymon

Encyklopedia PWN

[niem.],

ołowiane kulki (śruciny) utwardzone antymonem, jednakowej średnicy (1,5–5,0 mm), wchodzące w skład naboju do strzelby śrutowej;

[gr.],

grupa minerałów, złożone tiosole miedzi tworzące szereg izomorficzny, którego skrajnymi członami są: tenantyt Cu₃AsS_3,25 i tetraedryt Cu₃SbS_3,25;

Thasos, staroż. Tazos,

wyspa grecka w północnej części M. Egejskiego, ok. 25 km na południowy wschód od m. Kawala (ośrodek adm. nomosu);

[tupịsa],

m. w południowej Boliwii, w Kordylierze Środkowej (Andy Środkowe), na wys. ok. 3000 m;

Turhal, staroż. Gaziura,

m. w środkowopółnocnej Turcji, w ilu Tokat, u południowego podnóża G. Pontyjskich, nad rz. Yeşilırmak;

Tabele, zestawienia